Dat is een vraag die wij als uitvaartleiders vaak krijgen. En eigenlijk hebben wij er niets over te zeggen. Wanneer de overledene daar zelf niets over heeft gezegd dan beslissen de direct nabestaanden. Wanneer de overledene niet thuis wordt verzorgd en in de kist gelegd wordt vraag ik altijd om de kleding aan ons mee te geven. Dat kan ondergoed zijn, (ooit kregen we zeer frivool ondergoed mee, omdat de overleden mevrouw het altijd droeg en “dus ook nu”. zei haar partner) Dan natuurlijk bovengoed, of heel soms een pyama. Als de overledene lang ziek is geweest is dat te begrijpen. Vaak ook blijven sieraden die altijd gedragen werden ook in de kist om. Wanneer de kist gesloten wordt krijgt de familie de sieraden terug. “Mag mijn vader een jas aan? Vroeg een mevrouw mij. Omdat haar vader nu aan zijn laatste reis begon wilde ze dat hij in zijn jas afscheid nam. Dat vond ik een mooi argument. Waarom ook niet? “Mag mijn dochter op haar zij? Ze lag nooit op haar rug.” Dat is een lastige. We zijn het zo gewend om iemand op haar of zijn rug te leggen. Maar waarom eigenlijk? Er zijn geen officiële regels voor (en dan nog). Wellicht is het handig omdat een overleden lichaam er dan meer ontspannen bij ligt en aan alle kanten van de kist te zien is.En kousen en schoenen? Het mag, maar hoeft echt niet. Hoe dan ook, het moet goed voelen voor de nabestaanden. Als de overleden geliefde er herkenbaar bij ligt helpt dat bij het afscheid nemen.
