Een vaak vergeten verdriet, als een broer of zus is overleden. Meestal is na een overlijden alle aandacht voor partner, ouders en kinderen van de overledene. Broers en zussen hebben echter vaak ook een hele speciale band, die al hun hele leven bestaat. Ze delen hun afkomst, jeugdherinneringen, het gezinsleven. Ook al woon je niet dicht bij elkaar, al zie je elkaar al tijden niet meer, heb je geen contact, die band blijft bestaan. Er is niemand die zoveel van jouw jeugd weet dan je broers en/of zussen. Mijn oudste broer en oudste zus zijn al overleden, het is een groot gemis en voelt soms als een soort amputatie. Ze waren ziek, maar kan dit mij ook overkomen? Hoe zit het met de familie-genen? We delen het zelfde bloed. Ik wil straks niet als enige van ons grote gezin overblijven! Hoe dan? Met wie moet ik dan herinneringen ophalen over hoe het vroeger bij on thuis was? Het verdriet kan groot zijn. En heel pijnlijk.
Als uitvaartbegeleider maak ik het regelmatig mee, en probeer de broers en zussen erbij te betrekken. Ze te benomen op de rouwkaart, al staat er maar broer/zus. Ik heet ze welkom bij de afscheidsdienst, noem hun namen. En vaak zijn ze daar blij mee. ze zitten daar niet anoniem. Hun verdriet wordt erkend. De Stichting Broederziel zet zich in voor deze vaak vergeten groep en organiseert o.a. bijeenkomsten. Vaak zijn het wandelingen voor de lotgenoten, en er is een jaarlijkse lotgenotendag. Daarnaast is er een FaceBook pagina (Siblinggrief) waar men elkaar kan vinden, het verhaal en gevoelens kan delen, waar herkenning is te voelen en je weet dat je niet alleen bent. Een waardevolle toevoeging, waar veel mensen troost vinden. De volgende lotgenoten wandeling is 20 mei 2023 in Deventer. www.stichtingbroederziel.nl
