Er belde een mevrouw om te melden dat haar oude moeder was overleden. Of ik naar het verzorgingshuis wilde komen. Ik meldde me bij de receptie en werd doorverwezen. Op haar kamer lag de oude dame in het bed en was zo te zien rustig ingeslapen. Ik condoleerde de dochter met het verlies van haar moeder. Ze vroeg me de uitvaart op sobere wijze te regelen, zo had moeder het gewild. Voordat ik de rouwauto kon bestellen kwam een verpleegkundige met me overleggen. De rouwauto moest achterom komen en mocht niet op de parkeerplaats bij de voordeur staan. Ook mochten we niet zomaar met de overledene door de gang rijden. Eerste moesten alle bewoners voor het gezamelijke middagmaal in de eetzaal verzameld zijn. Ik vroeg of iemand die aan de voordeur was ontvangen niet ook daar naar buiten mocht. Nee, dat zou te confronterend zijn voor de overige bewoners. En een rouwkaart op het prikbord in de gang was absoluut verboden. De dochter haalde haar schouders op en heeft zich er verdrietig bij neergelegd. En ik moest denken aan al die keren dat het personeel van andere verzorgings en verpleegtehuizen een soort erehaag maken wanneer wij met de overledenen vertrekken. Dat getuigt van respect voor de overledene, tot het einde toe.
Door de voordeur naar binnen, maar achterom er weer uit?
Comments are closed.
Zie ook de website Kinderen en uitvaart
-
Blauwe regen
Galerij
Contact met ons
06 526 887 06
info@caneeluitvaarten.nlPrivacybeleid