Voor de uitvaart sluit ik samen met de familie de kist. De kleinkinderen van de overledene willen graag tekeningen meegeven. En er mag een knuffelbeest mee met opa. . Eerder die week was er sprake van om sigaren en flesjes bier mee te geven. Ik heb uitgelegd dat je niet van alles mee kunt geven in een rouwkist. En zeker geen glaswerk. In de crematieoven kan dat voor grote problemen zorgen. Het glas smelt, en de oven raakt beschadigd. Het glas zet zich vast aan de as. Met alle gevolgen daarvan. Ik kijk wat er nog meer in gaat, en kan een glimlach niet onderdrukken. Wel een sigaar, geen flesje bier. En foto’s van de familie. De lijstjes met glas zijn eraf gehaald. Omdat glas in een crematieoven voor heel veel overlast kan zorgen, en 1000den euro’s schade, kunnen we echt geen uitzonderingen maken. Het ritueel is klaar, ieder heeft opa iets meegegeven en neemt afscheid voor we de deksel op de kist leggen en samen de sluitknoppen vast draaien.
Mijn gedachten gaan terug naar jaren geleden. Een familie moest afscheid van hun opa nemen en wilde beslist dat hij zijn laatste borrel in de kist zou krijgen. Het was een begrafenis, en een glas zou geen ramp zijn. Maar deze kleinkinderen hadden op t laatst iets anders bedacht. Ze boorden een gat in de deksel van de kist. Daarin goten ze vlak voor de uitvaart een glaasje met een borrel leeg. Voldaan vulden ze het kleine gat op met een mooie roos. Een paar bloemetjes erbij, en niemand kon het zien. Hoe verzin je zoiets/? De bloemen bleven natuurlijk op de kist. Mensen willen soms graag van alles aan de overledene meegeven. Tekeningen, rookwaar, brieven, bloemen, het kan allemaal zonder problemen mee. En hun telefoon? Nee dat mag echt niet. Tegenwoordig moeten de nabestaanden op het aanvraag formulier een handtekening zetten dat er geen pacemaker aanwezig is of andere schadelijke stoffen. Daarmee zijn zij aansprakelijk als de oven vernield wordt. Dat wil niemand, dat zou een heel vervelend staartje zijn van een hele verdrietige periode. Het flesje bier komt straks op de kist in de aula, het hoorde blijkbaar wel heel echt bij opa . We vertrekken naar het crematorium.
