Vandaag sprak ik een heel aardige dame van 91 jaar. Ze sprak over haar wensen betreffende haar latere uitvaart. “Een intieme zaal voor de condoleance, niet zo leeg en kil. De nabestaanden moeten nog echt even gezellig met wat lekkers bij elkaar kunnen zitten en napraten. En mijn asurn moet naar Friesland. Daar wil ik door de nabestaanden over zee worden uitgestrooid. Dat hebben we 24 jaar geleden ook met de as van mijn man gedaan. En nu, elk jaar rond zijn sterfdatum, doen we dat nog steeds. Voor ieder lid van de familie strooien we een roos uit de boot. Een prachtig gezicht. En een heel warm gevoel. Dat wil ik later ook. Maar dan hoop ik dat ik ook rond die datum ga overlijden, want het moet uniek blijven, een gebeurtenis die eens per jaar plaatsvindt. Maar daar komen de kinderen wel uit”. Ik vind het een ontroerend, en een prachtig idee.
Jaarlijks rozen op de zee
Galerij
U kunt op een foto klikken voor een vergroting.
