Er komt een rouwauto aan, de vlaggen aan de voorkant geven aan dat er een overleden persoon in vervoerd wordt. Wat doe je? Of doe ie je niks en rijdt je gewoon door? Tegenwoordig is het voor de chauffeur van de rouwauto altijd maar afwachten hoe de andere weggebruikers reageren en handelen. Uiterste waakzaamheid is vereist. Niet iedereen gaat aan de kant om de rouwauto en de eventuele stoet (een rij auto’s met nabestaanden) te laten passeren. Bij het wegrijden zijn er soms mensen die extra snelheid maken om ons voor te kunnen blijven. En als de stoet lang is schromen ze niet om er gewoon tussen te gaan rijden. Dat gebeurd ook bij de zijstraten. Ongeduldig toeteren is geen uitzondering meer. Bij een verkeerslicht kan niet altijd de hele stoet doorrijden. Desnoods zet men ons klem, want die anderen hebben haast. Als de stoet te langzaam naar het zin van een voetganger of fietser rijdt dan doorkruist men zonder blikken of blozen de uitvaartstoet. Ja, de boodschap tassen zijn zwaar. Het lijkt of er geen enkel respect meer is. “Vroeger stopte men als er een rouwstoet aan kwam”. verzucht een oudere meneer die zijn vrouw vandaag naar het kerkhof moet brengen. “Fietsers gingen aan de kant staan en wandelaars stopten en keerden zich naar de weg. De mannen namen hun hoed of pet af en men maakte een lichte buiging richting rouwauto. “ Ik vertel hem dat ik het soms wel eens meemaak, in kleine dorpen en in het buitengebied. Het is erg mooi en heel respectvol. Tegenwoordig is hiervoor ook geen officieel protocol meer. Met het drukker wordende verkeer is de regel een rouwstoet te laten voorgaan afgeschaft. Eerder, toen nog niet veel mensen een eigen auto hadden, reden er ook officiële volgauto’s met een zwart vlaggetje achter de rouwauto aan. Dat was wel heel herkenbaar. Nu is het een bonte verzameling van allerlei kleuren auto’s en zeker niet herkenbaar. Of de rouwvervoerder heeft losse vlaggetjes aan de volgers uitgedeeld. Die kunnen dan aan het portier van de bestuurder worden bevestigd. Maar we hebben al ontdekt dat ook dit geen respect kan afdwingen. En vaak worden de dure vlaggetjes nadien als souvenir meegenomen. En dat is prijzig. We denken goed na over alternatieven, zoals bijvoorbeeld een rouwband aan de spiegel. Maar het wordt niet gezien, omdat mensen niet kijken. Vandaag komen we weer zonder ongelukken aan bij de begraafplaats. Waar een verlate gast ons nog gauw voorbij schiet om net even eerder op de parkeerplaats te zijn.
