Na het definitief sluiten van de uitvaartkist bleef deze tot voor kort anoniem en kaal achter. De bloemen erop, en soms gaf een foto aan wie er in de kist lag. De wet verplicht ons tot een plakken van een registratienummer, meestal op een bijna onzichtbare plaats. Nadat de dochter van een overledene eens constateerde dat haar moeder nu een nummertje was geworden bedacht ik een systeem om dat gevoel weg te nemen. Dat hielp. Maar nu hebben we nog iets veel beters. Op de kistdeksel komt nu een plaatje. Met de naam, eventueel geboorte en sterfdatum, en ook klein het verplichte nummertje. Daarnaast kan nog een illustratie, worden bijgeplaatst. (Zie foto) Dit natuurlijk altijd in overleg met de nabestaanden. Als we dan voor de uitvaart samen de kist sluiten kan een naaste het plaatje er op plakken. De kist een naam geven als het ware. Dit wordt als zeer troostend ervaren. Als we vervolgens aan het einde van de afscheidsdienst om of langs de kist lopen zien we dat de aanwezigen nog even het naamplaatje liefdevol aanraken. Dan weet ik zeker dat we hiermee weer een mooie service aan ons uitvaart-pakket hebben toegevoegd. Daar ben ik blij mee.
