Siska Caneel Uitvaartverzorging Arnhem e.o.

“Wat ben ik dankbaar dat ik dit mooie werk mag en kan doen”. Dat schoot door mij heen toen ik deze week naar huis kwam na een uitvaart. Niet zo maar een uitvaart, dat is het nooit, maar een hele bijzondere, de eerste die ik mocht organiseren op de Natuurbegraafplaats Heidepol. De keuze van de weduwnaar was gevallen op een graf midden in het open, maar met bloemen bezaaide veld. “Mijn vrouw hield van de zon”zei hij. “En ze wordt beschermd door de prachtige bomen achter haar”. Mevrouw lag opgebaard in een lijkwade op een baar van wilgentenenhout temidden van haar familie en vrienden. Ze hadden haar zelf naar binnen gedragen en op de platte loopkoets gelegd. Om haar heen veel bloemstukken en boeketten. Familieleden spraken een afscheidswoord, een fado zangeres zong een prachtig lied. Ondanks de voorspelde regen en onweer brak de zon door op het moment dat de overledene door de nabestaanden naar buiten werd gereden en de stoet verdween in het veld. Het leek wel Frankrijk. In het veld mochten bloemen geplukt worden voor bij het graf. Midden in het veld tilden we haar van de loopkoets en plaatsten haar op het graf. De familie liet zelf aan de touwen de baar in het graf dalen. Rozenblaadjes werden vervolgens ten afscheid in het graf gestrooid en de losse bloemen volgden. Een vlinder kwam aangevlogen, maakte een rondje over het graf en zette haar tocht over het veld voort. Met kippevel luisterden we naar de prachtige klaagzang van de zangeres. Nog een dankwoord en langzaam scheurde men zich los van het graf. In de ontvangstruimte van Heidepol stonden hapjes en drankjes klaar. De lucht betrok, het ging regenen, hagelen, stormen. Opeens was het herfst. Een onvergetelijk afscheid.