Wonderlijk, alsof hij het wist, de familieleden kunnen er nog niet bij. Hun echtgenoot en vader is vannacht overleden, zomaar plotseling. In zijn slaap. Over drie dagen zou hij 65 jaar worden. De familie heeft zich de afgelopen tijd bezig gehouden met het organiseren van een klein feestje voor zijn verjaardag. “hij was moe, had een tijd terug een hartoperatie ondergaan. Maar niets wees er op dat het niet goed met hem ging” zegt de echtgenote. De afgelopen weken heeft hij nog wat klusjes afgemaakt die te lang waren blijven liggen. Zou hij het gevoeld hebben? De kinderen staan met hum mond vol tanden. Ze wisten niet wat ze hem voor zijn verjaardag moesten geven en hadden uiteindelijk besloten een waanzinnige dure fles wijn voor hem te kopen. Vader was een wijnliefhebber, en kenner. Hiermee zouden ze hem een groot plezier doen. Er was ook een aanvaring met de familie geweest. Als echte Brabander hoor je een feest te geven en je 65e verjaardag met je familie te vieren. Maar hij wilde dat niet, “het is me te veel” had hij gezegd. En gisteravond wilde hij opeens naar de kleinkinderen. “Het was al wat later en ik veronderstelde dat ze al in bed lagen, maar hij moest en zou er even heen. We zijn erheen gefietst, ze waren naar bed aan het gaan, kwamen er weer uit. Dolle pret altijd met opa. Na een half uurtje moesten ze gaan slapen en gingen wij weer naar huis. Nog even gepraat en toen gingen we naar bed”. Vanmorgen vroeg ontdekte zij dat hij voorgoed was ingeslapen.
We moesten een datum voor de uitvaart gaan regelen, en de familie besloot dit op zijn verjaardag te doen. Dan blijft het zijn dag. Het crematorium had nog plaats, de naaste familie werd gebeld en de rouwbrieven gepost. Later, tijdens de uitvaartceremonie telde ik de aanwezigen, ruim 90. Ironisch schudde ik mijn hoofd. En dat voor een man die niet te veel mensen op zijn verjaardag wilde. De zoon vertrouwde me later toe dat de wijnwinkel de dure wijn wilde terug nemen. “Wij lusten het niet, en vader kan er nu toch niet meer van genieten”.
