Wat een mooi gezicht in de hoek van de koffiekamer. Een tafel vol beeldjes van schildpadden. Een behoorlijke verzameling. Een kleindochter van de overleden Miranda heeft ze daar met zorg uitgestald. Het is een deel van een verzameling waar Miranda veertig jaar mee bezig was. Ooit als een aandenken van vakantie mee begonnen en door de loop der jaren uitgebreid. Moederdag cadeautjes van klei, houten schildpadjes met een figuurzaag uitgesneden, stenen beeldjes, glazen beeldjes, porselein klein en groot, eenvoudige en hele mooie bijzondere exemplaren. Alle vrienden en bekenden hebben in de loop van de jaren aan de collectie bijgedragen. Wanneer iemand ergens een mooi schildpadje zag moest het mee voor tante Miranda. Gebruiksartikelen zijn er ook, tasjes, kopjes en bordjes. Er is ook een map met tekeningen, van haar kinderen en kleinkinderen, allemaal schildpadjes, kunstig, lief en strak, soms heel modern.
De wens van Miranda was om na haar uitvaart de verzameling aan de belangstellenden mee te geven. Voordat men straks weer naar huis gaat mag men een schildpadje als aandenken meenemen. We hebben deze wens samen besproken, ook met de kinderen. Ik heb Miranda aangeraden eerst de familie en naasten te laten kiezen. Ieder heeft al een schildpadje met een speciale herinnering uitgezocht. De oudste kleinkinderen hebben een keuze gemaakt voor de beeldjes die hier nu staan. In de loop van de afgelopen dagen heb ik er mooie verhalen over gehoord. “Deze stond altijd op de kast, en die op het dressoir.” En die in de pronkkast, bij elkaar, die moesten bij elkaar blijven” “en die hebben we toen tijdens de vakantie in Frankrijk gekocht, en die, hier met dat kleintje hebben wij gegeven toen ik ging vertellen dat ze oma ging worden” “Oh ja, en die kwam uit Kenia, en deze vond ik altijd zo raar, met die hele kleine pootjes” . Duidelijk dat de diertjes veel oproepen.
Als de handen geschud zijn, en de koffie gedronken is maken de belangstellen aanvang om afscheid te nemen. Ze kunnen pas weg als ze langs de tafel zijn gelopen. En dan mogen ze er allemaal een kiezen om mee nemen als aandenken. Natuurlijk komen er nog meer mooie verhalen, en ook tranen. Het is werkelijk een prachtig idee geweest van Miranda. Straks als men thuis is en de schildpadjes een plaatsje hebben gekregen zullen ze automatisch nog eens aan haar denken. Zo heel anders dan een bidprentje of herdenkingskaartje. Een hele bijzondere bestemming.
